Een interview met Nicoline over haar keuze voor euthanasie door onze jongerentherapeut Danny Keuppens (Foto’s: Amandine Grulois)

 

Op 29 september 2025, de dag dat ze 22 werd, kreeg Nicoline euthanasie. Haar keuze was het eindpunt van een lange en moeilijke weg doorheen de geestelijke gezondheidszorg.

Begin deze zomer zocht ze contact met Parcoeur. Ze wilde graag haar verhaal delen:

“Ik wil dat mensen na mijn dood kunnen zien hoe ik in het leven stond en wat ik allemaal heb geprobeerd.”

Met haar getuigenis hoopte Nicoline vooral te wijzen op de hiaten in de geestelijke gezondheidszorg en op de nood aan meer zorg en begrip voor mensen met ernstig psychisch lijden.
Half augustus spraken we met haar en haar ouders.

Nicoline: “Ik heb alles geprobeerd”

Nicoline had al sinds haar vroege kindertijd te maken met psychische problemen. Ze kreeg verschillende diagnoses – ASS, depressie, borderline – en bracht vele periodes door in psychiatrische instellingen.

Ondanks langdurige hulp en talloze pogingen tot herstel bleven de donkere gedachten overheersen.

“Er zijn dagen waarop ik bijna niets kan. Ik denk altijd negatief en wil al heel lang niet meer leven.
Niets heeft ooit echt geholpen. Toen het thuis stabiel werd, bleef het met mij slecht gaan. Niemand wist nog wat te doen.”

Na jaren van therapieën, opnames en crisismomenten verloor Nicoline vorig jaar de hoop. Haar verzoek om euthanasie werd na een intensieve en strikte procedure uiteindelijk ingewilligd.

“Euthanasie geeft mij de kans om afscheid te nemen en om mijn dierbaren voor te bereiden. Het is geen makkelijke weg geweest, maar ik vind dat het ook niet eenvoudiger mag zijn. Pas als alles geprobeerd is en er geen waardevolle toekomst meer is, moet het kunnen.”

In de laatste weken voor haar overlijden hield Nicoline zich bezig met het maken van afscheidsboekjes voor familie en vrienden.

“Ik wil dat ze mijn keuze beter begrijpen. Ze hoeven het er niet mee eens te zijn, maar wel te weten waar het vandaan komt.”

           

Het belang van praten en vroege hulp

Nicoline was er diep van overtuigd dat meer aandacht voor mentale gezondheid veel kan veranderen.
“Als we vroeger hadden geweten dat ik autisme heb, hadden we er sneller aan kunnen werken. Mensen moeten sneller durven praten over hoe ze zich voelen. Ik heb dat pas laat geleerd.”

Ze benadrukte ook het belang van een betere overgang van de jeugdhulp naar de volwassenenzorg:
“Op mijn achttiende veranderde alles plots en zag ik mijn begeleiders veel minder. Er is te weinig continuïteit en te weinig plaatsen.”

Ouders over hun dochter: kracht en onmacht

Nicolines ouders kijken terug met een mengeling van liefde, verdriet en machteloosheid.

Moeder:
“We dachten altijd dat het beter zou gaan als er rust kwam. Maar het bleef voor haar ondraaglijk zwaar. We hebben jaren gezocht naar de juiste hulp, maar liepen vaak tegen muren aan.”

Vader:
“Wat mij blijft bezighouden, is hoe vaak het systeem het belangrijkste punt heeft gemist. We hebben nooit iets gevonden dat haar kon helpen. Dat laat ons achter met frustratie en een gevoel van machteloosheid.”

Ondanks het verdriet bewaren de ouders ook warme herinneringen: vakanties, wandelingen, kleine alledaagse momenten.
“Nicoline was creatief, slim en open. We zullen haar missen.”

Een blijvende boodschap

Nicoline wilde dat haar verhaal bijdraagt aan een beter begrip van psychisch lijden en aan meer aandacht voor toegankelijke en tijdige hulp.
Haar woorden blijven nazinderen:

“Meer aandacht voor mentale problemen kan een verschil maken.”

Hulp en informatie

Praten over psychisch lijden kan levens redden.
Denk je aan zelfdoding of maak je je zorgen om iemand in je omgeving, neem dan contact op met de Zelfmoordlijn via 1813 of via www.zelfmoord1813.be.

Vragen over euthanasie kan je stellen aan je huisarts of aan LEIF (LevensEinde InformatieForum) via www.leif.be.

Wie twijfelt of nood heeft aan begeleiding rond psychisch lijden of keuzes aan het levenseinde, kan steeds terecht bij ons therapeutisch centrum voor een open en vertrouwelijk gesprek.

Danny Keuppens

Jongerentherapeut