Ik ben geen fan van de winter; ik tel de dagen af tot wanneer het terug meer licht wordt. Omdat het mij helpt om de koude winterdagen als een nuttige periode te zien, gehoorzaam ik aan de stelling dat het een tijd is van inkeer, van reflecteren en bewustzijn, van terugkijken waarmee men het voorbije jaar is bezig geweest. En vooral waarom; wat zijn bijvoorbeeld mijn drijfveren om na te denken over relaties, erover te praten, ze proberen  te begrijpen en vanwaar steeds mijn doel om mensen dichter bij elkaar te brengen? Met andere woorden: van waaruit vind ik relaties belangrijk? Drie inspiratiebronnen:

Eerste bron: één van mijn contextuele  inspirators, Terry Hargraeve. Zijn woorden spraken mij  (reeds een tijdje geleden) geweldig aan:

“Het leven is relationeel van aard. Het is moeilijk om zich enige vorm van leren, van zelfbewustzijn of van inzicht in de wereld voor te stellen zonder relaties.  De filosoof-theoloog Martin Buber benadrukt dit in zijn uitwerking van de idee Ik en Gij.  De grondidee in Bubers werk is dat ik geen inzicht kan krijgen in wat ik denk, wat ik doe en hoe ik eruit zie zonder een andere persoon die mij feedback geeft over mijn ideeën, gedrag en uiterlijk.  (….) Relaties met anderen zijn de basis voor het begrijpen van onszelf, net zoals de relaties die anderen met ons hebben, dienen als basis voor het begrijpen van zichzelf. We zijn dus afhankelijk van anderen, willen we onszelf beter leren kennen en ons van onszelf bewust willen zijn. “  

Tweede bron (van overtuiging): de woorden van Woody Allen, komiek en filosoof, die over het leven, en zeker over liefdesrelaties, meestal iets zinnigs te vertellen heeft. Die zijn volgens hem moeilijk,absurd en complex en tegelijkertijd voelen ze voor ieder van ons aan als iets waardevols en zelfs levensnoodzakelijk. In ‘Annie Hall’ (onlangs nog te zien op Canvas) vertelt hij de volgende grap:

Een man komt bij de psychiater:

‘Dokter’, zegt hij, ‘mijn broer is gek geworden, hij beweert namelijk dat hij een kip is.’

‘Waarom vertel je je broer dan niet dat hij geen kip is’ antwoordt de psychiater.

‘Ik zou wel willen’ zegt de man, ‘maar ik heb de eieren nodig’.

Derde bron ( van inzicht): ‘Cold war’ een prachtige film van Pawel Pawlikowski, die ik onlangs mocht bewonderen. Het is het verhaal van twee geliefden die niet  zonder maar eigenlijk ook niet met elkaar kunnen. Op magistrale wijze toont de film hoe mooi maar ook ingrijpend die mysterieuze aantrekkingskracht kan zijn op het leven van twee mensen.

Toen ik de filmzaal verliet mocht de winter voor mij nog een tijdje blijven duren.

Luc Bequé, contextuele therapeut en relatietherapeut