Het waren de vragen van een cliënte bij het einde van een eerste sessie rond “in burn-out zijn en vermoeden van HSP” en die van een collega die aanleiding zijn voor dit stukje. De cliënte vroeg of zij langer met Burn-out worstelde omdat zij hoogsensitief was en de collega vroeg of er reeds onderzoek was uitgevoerd over een verhoogde risico voor Burn-out voor hoogsensitieve werknemers.

Na 1,5 jaar zoeken naar een gepaste begeleiding, na een diagnose burn-out en het zoeken naar een nieuw evenwicht in haar professioneel en privé-leven, stelde de cliënte vast dat ze niet verder kwam dan telkens weer haar verhaal vertellen, algemeen advies krijgen met oefeningen en lijstjes ter invulling en analyse- elementen krijgen…. die zij al lang zelf had gemaakt en die geen herstel bevorderden.

Gaandeweg kreeg daardoor die vraag vorm: zal het bij mij langer duren omdat ik door mijn diepgaande verwerking onvoldoende antwoorden krijg en vooruitgang kan boeken?

Nog nooit had zij echter mogen ervaren dat zij zich tenvolle begrepen voelde en alle last van het niet-weten mocht neerleggen en veilig kon landen in de nood aan rust en op adem komen, alvorens welke nieuwe beweging dan ook te kunnen maken. Dit bleek een essentiële ervaring, een keerpunt voor een nieuwe richting van binnenuit. En de energie kwam dan voelbaar weer terug, spiertonus was meer aanwezig en de intuïtie werd ook wakkerder en waakzaam.

Dit was mogelijk omdat zij zich ondersteund voelde in alles wat zij voelde en dus op een nieuwe manier werd doorvoeld en niet extern opgelegd door sociaal wenselijk gedrag, opgevolgd vanuit loyaal plichtsbesef of ingegeven vanuit empatisch vermogen (waar hoogsensitieven vaak goed in zijn :-)).

Een heel ander traject van zichzelf mogen ontdekken en neerzetten kan dan beginnen.

Was het dan allemaal verloren tijd geweest of gewoon een noodzakelijke voorbereiding om in dat ‘moment van begrip en gehoor’ dieper te kunnen loslaten van zoveel?

Ik pleit voor hoogsensitief omgaan met Burn-out, zeker bij hoogsensitiviteit.

Wat ik hiermee bedoel is dat wat écht werkt de ontmoeting in alle dimensies van mens tot mens is. Vaak ontdekken hoogsensitieven pas tijdens/na een burn-out dat zij hoogsensitief in de wereld staan (en geboren zijn).  Vanuit die ontdekking kan er een aanvaardingsproces starten wat kan leiden tot het vinden van een nieuwe rode draad in hun leven: “hoe leer ik mijn sensitief-zijn als positieve bodem te gebruiken in hoe ik in mijn leven sta en keuzes maak »?

Een hele omwenteling in energie-huishouding die steeds vertrekt vanuit bewustwording en lichaamservaring en alle dimensies omvat : fysieke, mentale, emotionele en zingevende. En deze begeleidingen duren niet noodzakelijk langer omdat met de juiste handvaten een hoogsensitieve zelf, snel en duurzaam aan de slag gaat en blijft gaan.

Dat hoogsensitieven veel meer receptoren hebben om te ervaren dat steeds meer ont-voelde beslissingen, samenwerkingsverbanden, contacten,… als norm worden opgelegd, lijkt mij een evidentie. Dus heel waarschijnlijk zijn er meer die met burn-out worstelen en langer omdat zij de juiste aanpak niet krijgen. Het ontwikkelen van gepaste handvatten om hiermee om te gaan is mogelijk met de  hulp van experten in een ont-moeten en niet met oppervlakkige recepten/gidsen.

Jean Verstraete, Gestalt-psychotherapeut met expertise in Hoogsensitiviteit en werkgerelateerde vragen.