Op 6 februari 2020 stap ik, samen met 100 andere belgen, in Ushuaia op de Sea Spirit richting Antarctica. Onwetende welk avontuur mij te wachten staat, de spanning is groot om het vasteland te verlaten en richting open oceaan te varen.

Groei en ontdekking blijken de twee sleutelwoorden te zijn doorheen de volgende 10 dagen. Voor het eerst begrijp ik mijn collega Jean Verstraete als hij (ingetogen) vertelt over de ervaringen tijdens een Vision Quest in Zweden waarbij mensen het contact zoeken met zichzelf en de natuur.

De natuur op Antarctica is overweldigend mooi, een bevroren continent (in tegenstelling tot de noodpool welke bevroren ijs is). Stilstaan, één worden met de natuur is onvermijdelijk. De geluiden van het ijs zijn onbeschrijfelijk, van oorverdovend stil tot door merg en been gaand gekraak. De speling van het licht op het ijs is adembenemend. Uren breng ik door op de boeg van het schip, kijkend naar de pracht en eenvoud. Groei in nederigheid ten overstaan van de natuur.

Wildlife... dobberend in een kajak bewonderen we de immense ijsbergen tot onze gids de geluiden van walvissen hoort. We spitsen onze oren en ontdekken inderdaad het spuiten terwijl kort nadien twee bultruggen voor ons opduiken. We krijgen de kans om vijftien minuten lang te genieten van de interactie tussen moeder en kind (zo weet de gids ons te vertellen). We blijven op veilige afstand, al voelt 20 meter behoorlijk dichtbij. Ik voel mij nederig.

Dagelijks zijn er ‘landingen’, wat zoveel betekent als met een zodiak naar het vasteland gebracht worden om de dieren te bewonderen. Honderden pinguïns laten ons meegenieten van hun interactie, alsook het samenspel tussen zeeleeuwen en pinguïns. Veel gelijkenissen te zien met onze menselijke interacties. Groei in kennis over het dierenleven is verrassend.

Verbinding… 101 mensen verblijven gedurende 10 dagen op een kleine oppervlakte en dienen zowel impliciete als expliciete regels te ontwikkelen om in alle veiligheid en sereniteit de tijd met elkaar door te brengen. Respect voor sommige medereizigers en irritatie van/ naar anderen. Ik geniet van de observatie van deze intermenselijke patronen waarbij de opbouwende correctie door de ene wordt ervaren als kritiek bij de andere.

Nieuwe vriendschappen ontstaan. Ik constateer gevoeligheden, bots op vastgeroeste patronen, op belemmerende overtuigingen en normeringen. Als relatietherapeute weet ik dat de relationele ontwikkeling tussen man en vrouw veel gelijkenissen toont in de ontwikkeling van andere menselijke relaties. Ook hier ervaar ik groei in mijn kijk naar het geheel en mildheid, naar mezelf en de ander.

Een onvergetelijke en unieke ervaring op meer terreinen dan ik voorheen had verwacht.

Veronique Bundervoet, zaakvoerder, psychologe en relatietherapeute